W warunkach fizjologicznych (zdrowia,) pomimo stałej obecności grzybów z gatunku Candida na skórze i błonie śluzowej, nie powodują one zmian chorobowych. W przypadku jednak uszkodzenia ochronnej bariery naskórkowej lub w przebiegu np. cukrzycy może dochodzić do rozwoju choroby. Z czynników szczególnie predysponujących do rozwoju drożdżycy aparatu paznokciowego jest maceracja skóry spowodowana m.in. częstym i długotrwałym moczeniem rąk.

Drożdżyca paznokci zwykle rozpoczyna się stanem zapalnym wałów paznokciowych, które są obrzęknięte, zaczerwienione i bolesne. Często spod wału paznokciowego przy ucisku wydobywa się treść ropna. Czynnikiem przyczynowym są grzyby drożdżopodobne, najczęściej Candida albicans.

Utrzymujące się zakażenie obejmuje kolejne płytki paznokciowe. Charakterystycznym objawem jest oddzielenie wolnego brzegu płytki od łożyska. Zmieniony chorobowo paznokieć ma matowy, żółtawy kolor. Powierzchnia jej staje się nierówna i pobruzdowana. Dystalne część płytki ulegają wykruszeniu. Najczęściej zmiany dotyczą pojedynczych płytek paznokciowych.

Leczenie drożdżycy paznokci polega na stosowaniu leczenia doustnego. Zalecane jest leczenie nowoczesne, które może być stosowane w formie terapii pulsowej. Polega ono na stosowaniu leku przez 1 tydzień w miesiącu. Pozostałe 3 tygodnie są wolne od pobierania leku.

W przypadkach zakażenia płytek paznokciowych rąk stosuje się 2 pulsy, a w przypadku zajęcia paznokci stóp zalecane są 3 pulsy.

Prawidłowy odrost płytek widoczny jest po kilku miesiącach, który jest wynikiem kumulacji leku w płytkach i jego działania leczniczego, pomimo odstawienia leku.

Ustalenie czynnika zakaźnego i rodzaju leczenia dokonuje lekarz.